Nog één keertje dan

Voor de laatste keer (voorlopig dan) type ik een verhaaltje om iedereen op de hoogte te brengen van mijn laatste avonturen.

Er stond nog één land op het lijstje; Sri Lanka. Direct bij aankomst merkte ik dat Sri Lanka toch net weer even anders is. Bij het kopen van een water had meneer geen wisselgeld dus kreeg ik snoepjes. Prima. Minder prima was dat mijn tuktukdriver gewoon direct mijn snoepjes pakten en ze samen met een vriend ging opeten. Ik had ze best willen delen, maar nu… Ook de stad waar ik mijn eerste nacht verbleef, Colombo, was niet zo’n leuke stad. De eerste indruk was dus super. Gelukkig ontmoette ik al snel leuke mensen die het allemaal wat aangenamer maakten. Na één dag geen strand begon ik al gelijk afkick verschijnselen te krijgen, dus ik pakte snel de trein naar het dorpje Hikkaduwa. Azië is warm, maar Sri Lanka is echt héél warm, dus het liefst deed je helemaal niks. Toch heb ik mijzelf zover gekregen om een beetje door het dorp te lopen en een poging tot surfen. Sri Lanka is een eiland, dus heeft ook heel veel strand, en werkelijk iedere meter zand is zo ontzettend mooi!
Samen met een Zweeds meisje en een Noorse jongen gingen ik verder naar een ander stranddorpje, Unawatuna. Vanuit hier zijn we op stap gegaan naar het historische dorp Galle. De Nederlanders en de Portugezen hebben hier in vroegere tijden veel gebouwd waardoor het totaal geen Aziatische uitstraling heeft. Heel leuk stadje! Ook een dingetje om te zien zijn de mannen die in zee vissen op palen. Natuurlijk waren ze net niet aan het vissen toen wij aan kwamen, maar wilden ze voor wat geld wel in hun palen klimmen. Dan niet hoor.
We lieten de Zweed achter en trokken door naar Uda Walawe. Onderweg naar onze slaapplek mochten we van onze tuktukdriver wel even een stukje rijden. Woehoee dat was leuk! Vanuit het dorp namen we om 04:30 (lekker vroeg) een grote jeep het National Park in. Het park zelf was al enorm mooi, maar al die wilde dieren maakten het echt geweldig. Onze gids werd helemaal enthousiast van de meest inimini vogel, maar wij kwamen toch echt voor de wilde olifanten! En daar waren ze dan, aan het chillen tussen de struikjes. Ook zagen we buffels, aapjes, (de ogen van) krokodillen en andere dieren. Ondanks dat ik heel moe en hongerig was, was het toch weer heel geweldig.
Hoger in de bergen (en dus eindelijk iets koeler) ligt het mooie dorp Ella. Overal in de omgeving groeien eindeloos veel theestruiken die ooit door de Engelse naar Sri Lanka zijn gebracht. De Nederlanders kwamen naar Sri Lanka voor de koffie en het kaneel, maar inmiddels is thee hét exportproduct (gek genoeg gaat veel daarvan naar Afrika). Naast thee zijn er ook bergen die je kunt beklimmen. Omdat wij wisten welke berg er nog aan ging komen zijn we in Ella gegaan voor het kleine bergje ‘Little Adam’s peak’. Na een aantal uurtjes door de regen waren we boven en zagen we precies niks. Een en al mist. Terug naar beneden regende het nog zoveel harder dat zelfs de pinpassen in mijn portemonnee nat zijn geworden en verroest.
Vanuit Ella dachten wij met een paar uur treinen wel in Dalhousie te kunnen komen. Dat bleken 7.5 uur te zijn. En dat is wel lang op houten bankjes met allemaal blije kindjes naast je gepropt. Wel kun je vanuit de deur en raamloze trein hele mooie foto’s maken van de thee, bergen, lange lange bomen en wat al niet meer. Later dan gepland waren we dan eindelijk in Dalhousie waar we eventjes gingen slapen voordat we aan de beproeving genaamd ‘(big) Adam’s Peak’ begonnen. Om 02:30 gingen we van start en drie uur later waren we nog steeds aan het lopen. Vijfduizendtweehonderd treden. Ik denk ik type het even uit, om te benadrukken hoe extreem veel treden dat zijn. Mijn trainingen in de flat waren er niks bij. Maar ja, eenmaal bovenin mijn flat zie ik dan ook niet half Sri Lanka liggen! Precies bij zonsopkomst waren we boven en konden we genieten van het uitzicht. Oh zo mooi! Naar boven was zwaar, maar naar beneden was zowaar nog erger. Maar he, we made it. En we zijn er trots op.
Kandy was de volgende bestemming. Omdat het net nieuwjaar was geweest, waren alle winkels gesloten wat het een tikkie sfeerloos maakte. Alsnog hebben we veel moois gezien, met als hoogtepuntje ‘Kandyen dancing’. Knappe meisjes en grappige oude mannen maakte mooie bewegingen in kleurrijke pakjes versierd met belletjes. Van begin tot eind heb ik met een glimlach zitten kijken naar hoe fanatiek die oude mannen heen en weer sprongen.
Met nog steeds pijn in onze benen stond de volgende berg alweer op het program. Sigirye Rock (of voor de toeristen Lions Rock) is het meest iconische punt van het land. Lang lang geleden hebben mensen bovenop een gigantische rots een paleis gebouwd (of klooster, daar zijn ze nog niet helemaal uit) waar je nu met kleine trappetjes naartoe kunt. Vroeger hadden ze die trappetjes dus niet, dus ik snap niet hoe ze alles daar boven hebben gekregen. Indrukwekkend weer.
Na Sigirye nam ik afscheid van het Noorse meisje en ging ik verder naar Anuradhapura. Dit is voor de bewoners de meest heilige stad van het land omdat hier ooit het boeddhisme is geïntroduceerd. Met een tuktuk ben ik langs alle bezienswaardigheden gegaan en het was mooi, maar niet $25 mooi. Daar hoeven we niet meer heen. Weten we dat ook weer. Het enige wat ik nog wel interessant vond was een Bodi tree die tweeduizend jaar geleden uit India is gekomen. De originele boom in India zou de boom zijn waar Boeddha onder heeft gezeten toen hij ‘verlicht’ werd. Zoiets.
En dan was daar alweer de laatste stop, Negombo. Mijn laatste dagen Sri Lankaans strand. Mijn laatste dagen strand überhaupt. Na twee dagen ken je ongeveer iedereen, dus gaat iedereen constant met je praten. Ze zijn heel aardig en gezellig, maar als je dan even rustig je boekje ligt te lezen wil je net alwéér vertellen dat je uit Nederland komt, al drie weken in Sri Lanka bent, geen vriend hebt en niet wil trouwen nee.
Sri Lanka heeft wéér lieve mensen, mooie uitzichten, prachtige stranden maar vooral ontzettend mooie natuur. Ik heb nog nooit zulke hogen bomen gezien, zoveel groen en zoveel bergen. Het land is best klein, maar er zijn zoveel verschillende soorten landschappen. Echt geweldig!

En dan waren daar echt de aller aller laatste dagen in Azië. Geheel toevallig was ook Amanda in Bangkok, dus konden we deze dagen nog eventjes samen leuke dingen doen. Nog de laatste keer die geweldige Thaise curries, een lichtelijk hardhandige Thaise massage, een schorpioen op een stokje, mango sticky rice, Khao San Road, een drijvende markt en een markt op het spoor (heel praktisch). Bangkok is echt geweldig! Een mooie afsluiter van echt een geweldige reis! Als mensen nu vragen ‘hoe was je reis?’ dan weet ik echt niet zo goed hoe ik zo’n half jaar moet samenvatten in een paar woorden. Jullie hebben zelf kunnen lezen hoe ontzettend veel ik heb meegemaakt, hoe mooi en geweldig alles was en hoeveel ik heb geleerd van de ervaringen en de mensen die ik heb ontmoet. Eén ding is zeker, dit was het meest geweldige half jaar van mijn leven (tot nu toe ;)). Ik ben een gelukkig mens! En dan heb ik ook nog eens zoveel leuke en lieve mensen om voor naar huis te komen. Blij om iedereen weer te kunnen zien en sommige ‘normale’ dingen zijn toch ook wel fijn :). Maar stiekem kijk ik alweer uit naar een nieuw avontuur :D.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx