It's more fun in the Philippines

Hallo hallo allemaal,

hier is dan deel twee van mijn Filippijnen avontuur! In de dagen/weken/maanden voor mijn vertrek had ik meerdere keren gezien dat Palawan was uitgeroepen tot meest mooie eiland ter wereld o.i.d., dus de verwachtingeng waren hoog! Misschien iets te hoog... maar ook ik kan niet ontkennen dat Palawan geweldig mooi is.
Met het vliegtuig kwam ik aan in Puerto Princesa; een klein dorpje waar niet per se heel veel te beleven is. Een uurtje rijden met de tricycle brengt je bij Iwahig Prison & Penal Farm. Dit komt zeker op mijn lijstje met meest gekke activiteiten in Azië. Het gevangenisterrein is vrij groot, waar de gevangen de mogelijkheid hebben om te werken o.a. als 'danser'; een groepje gevangen doet een dansje voor toeristen die langs kunnen komen in de gemeenschappelijke ruimte. Daarna is er de mogelijkheid om met de gevangen te praten, die je heel eerlijk vertellen dat ze mensen hebben vermoord. Het was zo extreem raar om daar te staan, oog in oog met een moordenaar... Heel bizar.
Het volgende stadje, Port Barton, was zowaar nog rustiger, dus na een dagje strand had ik het wel weer gezien. Dan maar met het busje door naar El Nido. Dit dorp is behoorlijk toeristisch, maar dat maakt het alleen maar extra gezellig. Rondom het dorp zijn overal gigantische rotspartijen, lagoons, parelwitte stranden met helder blauw water en het meest mooie koraal! Dit alles kun je bekijken tijdens een boottour. Helaas regende het vrijwel de hele dag echt keihard, maar alsnog was het niet moeilijk om te zien hoe mooi de omgeving is. De lunch werd bereid op een BBQ op de boot, tijdens het hoogtepunt van de storm... (en dan heb ik al moeite met een BBQ aan krijgen onder perfecte omstandigheden in het park).. het was echt geweldig lekker! Zoveel eten uit zo'n klein bootje. De volgende dag wilde het maar niet stoppen met regenen, dus mijn geplande stranddag veranderde in een luierdag met een heerlijke massage.
Het effect van de massage werd teniet gedaan door de crappy boottocht van de volgende dag naar het eiland Coron. Zeven uur lang op kut bankjes is niet goed voor je rug. Maar wederom maakte het uitzicht weer heel veel goed! Ook in Coron kun je een mooie boottour maken, hotsprings bezoeken en vanaf een nabijgelegen berg heb je een vrij geweldig uitzicht! Pretty pretty allemaal! Coron was alweer mijn laatste stop, dus ik wilde nog even heel wat duiken maken voordat ik weer naar huis moest. Nu wil het dat Coron bekend staat om zijn scheepswrakken uit WW2. Eigenlijk mag ik met mijn duikbrevet de wrakken niet in, maar mijn instructeur dacht dat ik het wel aan kon, dus gingen we toch via het raam het wrak binnen. Heel erg tof! Ik niet verwacht dat er zoveel koraal zou groeien op een wrak. En zulke grote vissen! Echt een geweldige ervaring. Omdat het zo goed bevallen was, wilde ik het twee dagen later gewoon nog een keer doen, maar helaas ging dit niet helemaal volgens plan.. ten eerste mochten we al niet naar de wrakken omdat de kustwacht had besloten dat er te harde wind stond (dit was al een voorteken), maar toen we besloten dan maar drie koraalduiken te doen, ging het mis. Ik had echt de slechtste instructeur ooit, die nooit naar mij omkeek, vroeg of het OK ging, checkte hoeveel zuurstog ik nog had.. niks. Hij had het dan ook niet door toen ik hem niet bij kon houden in de sterke stroming. In mn eentje hing ik in het blauwe water, waarin ik helemaal niks kon zien door de slechte visibility. Ik raakte nogal in paniek, waardoor ik vanzelf boven kwam drijven. Letterlijk. Het was helemaal kut, maar goed, dat proberen we snel te vergeten.
Doordat ik een aantal Filippina's had ontmoet, werd ik gedwongen tot een aantal lokale gerechten, zoals ingewanden van de BBQ (ze zijn groot fan van de BBQ hier), lever op een stokje en balut; een bevrucht ei. Het klinkt viezer dan het was, maar de gedachte aan het feit dat ik een embryo zat te eten, maakte het toch wel wat onsmakelijk. De filipijnse keuken is niet echt denderend haha. Maar dat maken ze helemaal goed met vrolijkheid en extreme vriendelijkheid. Dit zijn echt de liefste mensen van de wereld. Eén van deze lieve mensen werkte in een hostel in Manila, waar ik mijn laatste nachtje in de Filippijnen door zou gaan brengen. Veel mensen hadden mij gewaarschuwd dat Manila echt niet leuk is, maar van wat ik heb gezien, vind ik het best een toffe stad. Vooral als je stad bekijkt vanaf het dakterras van het hostel; een twinkelende skyline. Me like! Een goede afsluiter van een geweldige trip!
Het was fijn om weer terug te zijn in Azië :). Ik heb weer volop genoten van deze cultuur die zo ver van die van ons staat. Als je het ze vraagt, zullen ze zeggen dat het leven in de Filippijnen zwaar is, maar dat zul je nooit aan ze merken. Iedereen lacht naar je, zingt de hele dag, helpt je met liefde met wat dan ook.. we kunnen nog wat leren van deze mensen! Een ervaring om nooit te vergeten!

Hopelijk tot snel, op mijn volgende avontuur :D!