Viva Colombia!

Hola amigos!

Voor de volledigheid zal ik hier voor jullie nog een verhaal schrijven over het leukste land van allemaal; Colombia! In totaal was ik hier bijna twee maanden, dus er is een hoop gebeurd, maar ik zal proberen het kort(ig) te houden.

Het avontuur begon al gelijk bij de grensovergang, met veel Venezolaanse vluchtelingen die zich daar in een tentje hadden gestationeerd. Het voelde best wel slecht dat wij gewoon langs kwamen huppelen en onze stempels kregen voor een vakantie, terwijl zij niet eens te grens over mogen om te leven! Het is niet eerlijk, maar wel hoe het gaat. Direct over de grens ligt Ipiales, een vrij lelijk dorp, maar met een sprookjesachtige kerk. Vrij bijzonder om te zien! Ook werden we hier uitgenodigd om Engelse les te geven, dus dat doen wij natuurlijk wel even! Erg grappig haha.
Daarna gingen we snel door naar Cali! Geweldige stad :)! Het is nog niet zo super toeristisch en gewoon heel gezellig. Dit kwam mede door ons leuke hostel waar we gratis salsa lessen konden volgen. Cali wordt ook wel de salsa-capital (of the world) genoemd! Je begrijpt dus wel dat alles en iedereen hier aan het dansen is en dat er overal salsa muziek vandaan komt. Ook wordt het hier eindelijk weer wat warmer; Cali is perfect. Toch besloten wij na een paar dagen om door te gaan naar Salento. Hier kun je de hoogste palmbomen ter wereld aanschouwen (niet iedereen is het eens over of dit nou echt de hoogste zijn, maar goed he, ze zijn hoog), het zeer kleurrijke dorp bekijken waar ze meer tassen verkopen dan goed voor je is, en op een paard een super mooie rit maken naar een waterval. Dit hebben wij dus allemaal gedaan, en het was allemaal erg leuk!
Weer een nachtbusje verder waren bij in de hoofdstad Bogota. De über-dienst is hier dus illegaal, wat wij ontdekte nadat we werden aangehouden door de politie. Top begin van een toch al niet zo denderende stad. Na twee dagen besloten we dus verder te gaan naar Zipaquira, waar de aller grootste ondergrondse zoutkathedraal zich bevindt. In Colombia is alles altijd net ietsjes meer. Het was een hel om er te komen, maar de kathedraal was best heel tof om te zien. Ooit was het een zoutmijn met gigantisch lange tunnels diep onder de grond, maar de mijnwerkers hadden besloten er een kathedraal van te maken. Leuk! Toen door naar Villa de Leyva; een typisch wit dorpje. Alle straatjes staan op de foto! Wat is dit schattig! Maar wel erg klein, dus een dag was genoeg. San Gil was de volgende bestemming, en dit is een van de goedkoopste plekken om te paragilden. Daar zeggen wij geen nee tegen! Het was rete spannend, maar o zo tof! Je vliegt als een vogel door de lucht! Zonder motor of iets, dus het is echt compleet stil wanneer je over de bergen zoeft. Minpuntje was dat ik vrij misselijk werd, maar dat schijnt normaal te zijn. Vanuit San Gil maakten wij een dagtripje naar Barichara; ook weer een té schattig dorpje waarvan ik elke straat heb vastgelegd. Én heel belangrijk; wie is de mol heeft hier een aantal opdrachten uitgevoerd, dus die plekken hebben we even opgezocht.
Wéér een nachtbus, maar nu naar Medellin; dé drugs-stad van Colombia, vanwaaruit hij-die-niet-genoemd-mag-worden (Pablo Escobar) zijn handeltje regelde. Tegenwoordig is het een vrij moderne stad waar ze er alles aan doen om het veilig te maken voor de bewoners en toeristen. Toch wilden wij wel meer weten over de geschiedenis, dus hebben we een walking tour gedaan met een meisje die echt álles wist, dus dat was zeer interessant. Locals kunnen niet echt Engels, maar ze verstaan wel de woorden drugs en Pablo, dus zodra ze dat horen zijn ze bang dat het een pro-Pablo tour is en worden ze erg boos. Al dit soort woorden worden dus vervangen door 'the substance starting with a C' and 'the man starting with a P'. Locals vergeten liever wat er is gebeurd en houden zich bezig met lachen, dansen en drinken. Snap ik wel. We hebben 'Comuna 13' bezocht, wat ooit de meest gevaarlijke wijk was van Medellin, maar sinds de aanleg van een stel roltrappen is het opeens een toeristen hotspot. Langs de roltrappen zijn een hoop mooie graffiti werken te zien, wat erg leuk was om langs te lopen. Ook hebben we vanuit Medellin een schattig dorpje bezocht, Guatape, met daarnaast een giga rots die je kon beklimmen met heel mooi uitzicht! Ook gingen we naar het dorpje Santa Fe; compleet uitgestorven maar wel weer mooi.
En toen was daar de dag dat de wegen van mij en Neeltje gingen scheiden. Wetende dat we elkaar vast nog wel weer gaan zien, maakte het afscheid minder moeilijk. Toch was het heel gek om weer in mn eentje te zijn toen ik aan kwam in Cartagena. Heel erg wennen, maar ook wel weer fijn om gewoon alleen met mezelf rekening te hoeven houden. En Cartagena is geen verkeerde stad om maar wat rond te dwalen. Het is echt pleuris warm, maar ook super kleurrijk en gezellig! Op een uurtje varen ligt het eiland Isla Grande, waar je de perfecte witte strandjes met blauwe zee kunt vinden. Zo mooi! Ook zeer geschikt voor duiken in lekker warm en helder water. Strand liggen en duiken was ongeveer de enige invulling van mijn laatste weken aan de kust van Colombia, en dat was best wel prima. Ik begon behoorlijk moe te worden van dingen plannen en mij verplaatsen (ja ook backpacken kan best zwaar zijn), dus mijzelf op een strand planten was het enige waar ik nog zin in had. Gelukkig is de Colombiaanse kust daar erg geschikt voor! Nog even mijn 'Advanced certificate' gehaald vanaf een mooi privé strandje in Tayrona Park, langs Palomino en Costeño Beach geweest en een klein stukje jungle meegepakt in Mindo. Voor het echt ultieme niks doen ben ik naar het eiland San Andres gegaan. Dit ligt ongeveer ter hoogte van Nicaragua, middenin de Caribische zee; lekker tropisch warm dus hier. Het eiland zelf was niet zo heel bijzonder, maar het perfect blauwe water eromheen maakte het tot een top bestemming! Ik heb denk ik wel 400 foto's van hetzelfde mooie water genomen. Aangezien deze plek bekend staat om zijn heldere water en perfecte duikomstandigheden ben ik dit zelf gaan bekijken, en het is waar! Je had ook onderwater eindeloos zicht! Zo bijzonder! Een goede afsluiter van niet alleen geweldig Colombia, maar mijn hele reis door Zuid-Amerika. Colombia was door de muziek, de warmte, de lieve mensen en de kleurtjes mijn favoriet, maar elk land had zijn eigen bijzonderheden. Elk land had zijn hoogtepunten en was op zijn eigen manier leuk en mooi. Ik heb op deze reis zoveel dingen voor het eerst gezien en gedaan; elke dag was avontuur! Oké, bijna elke dag. Er waren ook genoeg luie dagen, maar die zijn ook nodig op zijn tijd. In de eerste weken zei ik zonder twijfel dat ik Azië mooier vond, maar nu weet ik dat nog niet zo zeker. Zuid-Amerika heeft zo absurd veel te bieden! Het is zo enorm groot! Genoeg dingen die ik nog niet heb gezien, die ik kan bewaren voor een volgende reis. Ook omdat je hier makkelijker kunt communiceren met mensen, is het contact met de locals een stuk leuker. De mensen zijn zo lief! Ik geloof dat ik dit na Azië ook zei, maar wij drukke westerlingen kunnen nog heel wat leren van de hartelijkheid en vriendelijk van de mensen hier. Ik heb een geweldige tijd gehad!!
Maar nu doe ik net alsof mijn reis al voorbij was. Dat was heel niet zo! Ik had voor mijzelf nog een paar dagen NY geboekt :D! Nog weer een paar dagen herinneringen ophalen in mijn geliefde stadje.Vijf dagen lopen door alle wijken waar ik al tientallen keren was geweest. Het was zo gek om hier na 7 (!!) jaar weer terug te zijn! Maar het was zo fijn en zo leuk! Ik hou nog steeds van de hoge gebouwen en lekker Amerikaanse dingen. Het was weer geweldig! Na deze dagen was mijn reis dan toch echt voorbij. En dat was goed. Ik was klaar met reizen en elke dag mijn tas opnieuw inpakken. Ik wilde weer mijn lieve mams en vriendinnetjes en familie zien! Het is gek om terug te zijn, maar tegelijkertijd ook heel fijn! Ook in Nederland zullen er nog wel avonturen op mijn pad komen!

Voorlopig voor de laatste keer;
bedankt voor het lezen lieve vriendjes,
muchos besos y hasta pronto