My reality is someone's fantasy

Jaaaaaa blogtijd! Hallo allemaal! Hoe is het daar?

Ongeveer twee weken geleden ben ik begonnen met het typen van een blog, maar toen wilde de site hem niet uploaden, dus bij deze:

Mijn vorige blog eindigde in Ho Chi Minh, dus daar zal ik verder gaan. Een stukje onder de stad Ho Chi Minh komt de Mekongrivier uit in de zee. Deze rivier stroomt ongeveer door hele Azie en een must-see volgens velen. Ik kan dan niet achterblijven en moet dat zien. Dus daar zat ik dan tussen 54 chinezen in een bootje op de rivier. Gedurende de dag gingen we langs wat farms die bepaalde producten maakten, slangen vasthouden, tempels bekijken en dus met een klein bootje over aftakkingen van de Mekongrivier varen. Het was extreem toeristisch, maar alsnog wel leuk om te zien allemaal. En ik heb krokodil gegeten! Op deze dag was het ook nog eens Sinterklaas, dus bij terugkomst heb ik pepernoten gegeten die al zes weken aan het smelten waren in mijn tas. Jam! 's Avonds was er een karaoke avond op de geweldige rooftopbar van het hostel. De jongen die alles aan elkaar praatte zei op een gegeven moment; Do you realise your reality is someone's fantasy? En dat was toch wel even een momentje om te beseffen hoe goed ik het heb :)! De volgende dag ging ik met een Duits meisje door Chinatown, maar het was niet helemaal duidelijk waar Chinatown eindigde en begon, dus dat was een succesvolle trip. Datzelfde meisje en een vriendin van haar gingen die nacht met de sleepingbus richting Da Lat, dus heb ik besloten ook deze bus te boeken.
Super lange rit, maar het was het waard! Da Lat is een heel leuk dorpje hoog in de bergen (best wel koud dus ook) met mooie uitzichten. Met de Duitse meisjes ben ik die dag door het dorp gaan lopen en naar de 100 Rooftop Bar geweest. Dit was een doodnormaal huis totdat een creatieve geest hier helemaal los is gegaan met cement. Alles staat proppievol met rare items en overal zijn rare creaties aan de muur gemaakt. Overal lopen kleine rare gangetjes die alsmaar door en door gaan totdat je verdwaald bent. Heel tof! Na deze bar gingen we door naar the Crazy House, die al net zo gek was. Er was eens een vrouw die iets geks wilde maken en toen 'the Crazy House' heeft uitgedacht. Het is een terrein met meerdere gebouwen die allemaal fantasievormen hebben en gewoon helemaal gek zijn. Je kunt van gebouw naar gebouw lopen via hele smalle bruggetjes die hoog boven de grond lopen. Ook heel tof haha! De volgende dag gingen we doen waar Da Lat bekend om staat; canyoningen. De hele dag abseilen ('droog' en van watervallen af), van rotsen springen, van natuurlijke glijbaantjes af en met de stroming mee dobberen. Het was echt geweldig cool allemaal. Meerdere malen heb ik deze dag gedacht; nope dat gaan we niet doen! Maar als er dan wordt afgeteld dan spring ik toch gewoon op 3. De mensen die met deze trip meegingen kwamen allemaal uit mijn hostel, dus 's avonds zaten we met z'n allen gezellig aan het 'famliediner'. Elke dag kookt de eigenaresse van het hostel geweldig eten voor het hele hostel! De eigenaren zijn echt weer enorm lief en behulpzaam. Als je ze per ongeluk in het gezicht stoot zeggen zij sorry. Ze werken 20 uur per dag om alles en iedereen maar te kunnen helpen. Veel te lief! De volgende dag heb ik meer van het dorp bekeken en wilde ik ritje maken met de cable car, maar deze was 'stuk'. Ze konden mij wel vertellen dat hij morgen om 13:00 niet meer stuk was. Daar kon ik helaas niet op wachten want het busje naar Nha Trang stond klaar. In Nha Trang is vooral strand, dus daar ben ik op gaan liggen. Twee dagen lang. Dit om mij mentaal voor te kunnen bereiden op de 12 uur lange busrit naar Hoi An!
En wat is Hoi An geweldig! Jullie hebben inmiddels overal al foto's van kunnen zien, dus jullie kunnen dit vast beamen. In het oude centrum staan overal lieve gele huisjes versierd met lampionnetjes. Dit dorp heeft als een van de weinige plekken in Vietnam de oorlog doorstaan, waardoor het nu op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Het is echt zo mooi! In mijn hotel (jaja, geen hostel) zat ongeveer iedereen die ook in Da Lat in mijn kamer zat, dus dat was gezellig! De volgende dag heb ik alles gewoon nog een keer bekeken omdat het zo leuk was :).
De Duitse meisjes uit Da Lat hadden mij verteld dat het echt de moeite waard was om met de motor richting Hue te gaan, dus dat heb ik dan ook gedaan! Achterop weliswaar, maar dat maakte het niet minder geweldig. Wanneer je daar hoog door de bergen rijdt, is het uitzicht echt niet normaal mooi. Ik begin mij te storen aan de mate waarin ik de woorden geweldig, mooi en super gebruik, maar ik kan er helaas niks aan doen. Het is gewoon super mooi geweldig! Ik zat acterop bij een gids die zelf ook pas 23 was en het blijft interessant om te horen hoe de mensen hier leven. Alles is toch net even anders. Na zo'n zeven uur rijden (en af en toe stoppen bij mooie dingen) deden mijn billen echt enorm veel pijn en was ik blij dat ik eindelijk af kon stappen, maar het was het helemaal waard! Ik snap niet hoe Two (ja, de naam van de gids) dit iedere keer doet; 's ochtends om half 5 was hij al vanuit Hue vertrokken om mij te komen halen, en daarna dat hele stuk weer terug...! Maar ja, wel elke dag dit uitzicht. Hue vind ik niet de meest geweldige stad die er bestaat (misschien vooral doordat het regent!), maar ook hier zijn wel weer mooie dingen te vinden. Hue Imperial City is een gebiedje vol met tempels, tuinen en huizen uit vroegere tijden. Ook dit is allemaal wel een keer platgebombardeerd, maar over het algemeen is het redelijk gerestaureerd en kun je je goed inbeelden hoe mooi het ooit geweest moet zijn! Na een ongemakkelijk huwelijksaanzoek van een restaurant eigenaar ben ik met de bus vertrokken naar nationaal park Phong Nha. Dit park is een gigantisch natuurgebied met mooie bergen en de meest gigantische grotten. Alles ligt vrij ver van elkaar, dus het is het best te bezoeken op een scooter. Nu wil het dat ik een expert ben in scooter rijden. Na de eerste bocht ging ik onderuit en dacht in mijn teen te hebben gebroken, maar we gingen vrolijk verder. Het park was echt geweldig mooi en de grotten waren zo onvoorstelbaar groot! Je zou zo een flat in de grot kunnen passen. Het was extreem koud op m'n scootertje in de wind, dus ik was blij dat ik eindelijk die warme kleren kon gebruiken die al weken in mijn tas zaten te niksen. De volgende dag gingen we met een groep mensen met een bootje naar twee andere grotten, die wederom zeer indrukwekkend waren.
De volgende mooie bestemming was Ninh Binh. Of eigenlijk het gat ernaast; Tam Coc. Ik kwam om 05:00 snachts aan bij mijn homestay toen het nog niet open was, dus ik heb in mijn eentje in het donker een uur voor het hek gezeten. Gelukkig wel met Wifi. Wifi is overal. Het dorp ligt midden tussen de rijstvelden waar je met een verschrikkelijk slechte fiets tussendoor kunt fietsen. Toen ik stopte bij een tempel was daar een ceremonie bezig waarbij geld werd uitgedeeld, dus ik stond natuurlijk vooraan. Ook heb ik de omgeving ontdekt met een boot. De specialiteit van de bootbestuurders in Tam Coc is het besturen van de boot met alleen hun voeten (met mooie sokken). Met de boot voeren we weer langs mooie bergen en onder hele lage grotten door. Weer was alles mooi. Wat een verschrikkelijk land.
Next up was het eiland Cat Ba gelegen in Lan Ha Bay, wat de minder bekende (en goedkopere) maar zeker net zo mooie variant is van Ha Long Bay. Hier hebben we wat sightseeing gedaan en een boottrip. Het was nog steeds koud, maar het regende gelukkig niet. Naast dat we door de baai zijn gevaren (ik heb zelf een stukje mogen sturen!), hebben we ook een deel gekayakt. Na de armen te hebben getraind, was het tijd voor de benen bij het beklimmen van een absurd puntige berg op Monkey Island. Het was een pijnlijke klim, maar het uitzicht op de top was echt geweldig! De groep waarmee we op de boot zaten was heel gezellig en ben ik ook vaker tegengekomen in andere steden.
Met twee Indische meisjes van de boottrip en een NLs meisje die ik eerder had ontmoet, ben ik onderweg gegaan naar Hanoi. In de bus ontdekten we dat het maar 1 dag mooi weer zou zijn in Sapa, dus zijn we direct door gegaan naar dit dorpje. Het dorp zelf is precies een ski oord zonder sneeuw! Geweldige setting dus voor kerstavond! Overdag hebben we een trekking gedaan door de rijstvelden en langs dorpjes van minority tribes. De lokale vrouwen dragen hele mooie kleurrijke kleding, met hele lieve babies op hun rug. Het was een geweldig zonnige dag, maar alsnog was het pad heel modderig, wat de trekking vrij glibberig maakte. De lokale vrouwtjes kwamen je maar al te graag helpen, als je aan het einde maar dingen van hun kocht. De eindeloze rijstvelden waren helaas al geoogst, maar alsnog een pareltje (ik probeer andere woorden te bedenken dan mooi). Na de vermoeiende trekking hebben we domme hoedjes gekocht, heeel veel gegeten en zijn we naar de kerstdienst gegaan. Het was een gekke voorstelling met keiharde muziek en Vietnamees geklets, dus dat hebben we niet heel lang vol gehouden. Om de dag kerstig af te sluiten zijn we in ons hostel in de bergen warme chocolademelk gaan drinken. Prima dag!
De volgende dag gingen we terug naar Hanoi omdat het weer alleen maar zou gaan regenen. In Hanoi hebben we eerste kerstdag gevierd door weer heel veel te eten. De dagen daarna zijn we alle highlights van Hanoi langs gegaan, wat zeer indrukwekkend was. De hoogtepunten waren de temple of literature, the womens museum (die mij veel heeft geleerd over de vrouwen van Vietnam, van de irritante straatverkoopsters tot de vrouwen in de oorlog) en de beroemde water puppet show. Zoals de naam als zegt; poppen in water die een voorstelling geven met een heel mooi decor en begeleid door een traditionele band.
En toen was daar de laatste dag in Vietnam. Aangezien de bus naar Laos er 30uur over doet en zeer oncomfortabel schijnt te zijn, heb ik een vliegtuig gepakt. En dat is waar ik nu ben; Laos, Luang Prabang. Van wat ik tot nu toe heb gezien is ook Laos weer een beauty. Luang Prabang verkoopt irritant veel dingen die ik wil hebben, maar het is ook bijzonder duur, dus ik hoop dat ik mij in kan houden!

Dat was het weer! Vandaag was er nog weer een motorrijder die mij vertelde dat ik mij wel goed moest beseffen hoeveel geluk ik had dat ik hier kon zijn en kon zien hoe mensen leven in een ander deel van de wereld, dus dat doe ik dan ook! Ik ben een gelukkig mens :). En ik hoop jullie ook allemaal! Veel knuffels,
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx